الهی کوفه را لطف و صفا نیست            نشان از ناله های مرتضی نیست

تــمــام نـخـلـهـا چـشـم انتـظـارنـد            که آبی بهتر از اشک وفــا نیست

یـتـیـمـان چـشـم بر در بـیـقـرارند            خبر از نان خـرمـای خــدا نیست

فـقـیـری گوشـۀ ویــرانــه گـریـان            غم او را کسی مشکل گشا نیست

ولی نـامـرد مـلـعــون ابن ملـجـم             شده خندان و در چشمش حیا نیست

نمک نشناس می خـنـدد به زینب

که زینب شد یتیم ای وای امشب

غـریـبـانـه ترین تـشـیـیـع پـیـکــر            شـده امشب بـپـا از بـهــر حـیــدر

علی را نیمه ی شب غـسـل دادند            رود در نـیـمــه شب پیش پـیـمـبـر

بــه استـقـبـال او زهـــرا بـیــایــد            به هــمــراه گــل نـشـکـفـتــه پرپر

علی درد و غمش را برد با خود            که عمرش بود درد و غم سـراسر

ز هر زخمی برایش سخت تر بود            که بـیـنــد چـهـرۀ نـیــلـی هـمـسـر

همان که این جهان نشناخت او را

میــان درد و غــم انـداخـت او را

علی نشـناخته از این جهـان رفت            دل بـشـکـسـتـه با درد نهـان رفت

به دیــده خــالــی از تصویر نیلی            به حنجر داشت از غم استخوان رفت

علی شد پیر از این غصه یـارب            چرا یارش از این دنیا جوان رفت

همان یــاری که بین کوچه افـتاد             صـدای نـالـه اش تا آسـمــان رفت

علــی راحت شد از داغ مـدیـنـه             به سوی بانوی قــامت کمان رفت

امیـرالمؤمنین رخت سفــر بست

سرش بشکسته بود و چشم تر بست